Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nutrients , ερευνητές αξιολόγησαν τη θεοβρωμίνη σε σκούρο τσάι ως αντιμετώπιση στην αντίσταση στην ινσουλίνη (IR).
Ιστορικό
Ο διαβήτης είναι ένα σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Η Διεθνής Ομοσπονδία Διαβήτη υπολογίζει πάνω από 592 εκατομμύρια περιπτώσεις διαβήτη μέχρι το 2035. Στην Κίνα, ένα στα 11 άτομα έχει διαβήτη.
Ο διαβήτης τύπου 2 (T2D) είναι μια ολοένα και πιο διαδεδομένη μεταβολική νόσος, που συχνά σχετίζεται με το IR. Η επίμονη υπεργλυκαιμία αυξάνει το οξειδωτικό στρες και προκαλεί IR, συμβάλλοντας έτσι στην T2D.
Η διατήρηση της μεταβολικής υγείας στο ήπαρ εξαρτάται από τις ρυθμιστικές λειτουργίες της γλυκαγόνης και της ινσουλίνης. Το IR που προκαλείται από υψηλά λιπαρά και υψηλή γλυκόζη σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα ενεργών ειδών οξυγόνου (ROS), οδηγώντας σε οξειδωτικό στρες.
Η περίσσεια ROS μπορεί επίσης να προκαλέσει μιτοχονδριακή δυσλειτουργία. Επομένως, η μείωση του οξειδωτικού στρες βοηθά στη βελτίωση του IR και στην πρόληψη της εξέλιξης σε T2D.
Το κινέζικο σκούρο τσάι είναι δημοφιλές για τη γεύση και το άρωμά του. Το βιοδραστικό συστατικό του, η θεοβρωμίνη, μια υδατοδιαλυτή φαινολική ένωση, έχει αποδειχθεί ότι μειώνει αποτελεσματικά το IR στους σκελετικούς μυς και τα επίπεδα γλυκόζης στο αίμα νηστείας και προάγει την ανάπτυξη ωφέλιμων βακτηρίων.
Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο η θεοβρωμίνη με ποικίλες περιόδους ζύμωσης επηρεάζει το IR και οι υποκείμενοι μηχανισμοί είναι ασαφής.
Η μελέτη για τη θεοβρωμίνη
Στην παρούσα μελέτη, οι ερευνητές αξιολόγησαν πώς η θεοβρωμίνη επηρεάζει το IR. Η ουσία αυτή εκχυλίστηκε μετά από ζύμωση για επτά ημέρες (ΤΒ1) ή 14 ημέρες (ΤΒ2). Μετρήθηκαν τα φάσματα απορρόφησης υπεριώδους-ορατού των κολλοειδών. Τα δείγματα αναλύθηκαν επίσης χρησιμοποιώντας φασματοσκοπία υπέρυθρου μετασχηματισμού Fourier (FTIR).
Η ομάδα δημιούργησε ένα μοντέλο IR κυττάρων HepG2 σε ένα μέσο υψηλής γλυκόζης συμπληρωμένο με ελεύθερα λιπαρά οξέα (FFA). Η βιωσιμότητα των κυττάρων διαπιστώθηκε με επώαση κυττάρων με αυξανόμενες συγκεντρώσεις μετφορμίνης (ΜΕΤ) ή ΤΒ. Η ομάδα μέτρησε την πρόσληψη γλυκόζης, την κατανάλωση και την περιεκτικότητα σε γλυκογόνο από τα κύτταρα.
Η μέθοδος χρώσης Oil Red O (ORO) χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση της συσσώρευσης ουδέτερων λιπιδίων. Αναλύθηκαν τα κυτταρικά και μιτοχονδριακά ROS και το δυναμικό της μιτοχονδριακής μεμβράνης.
Η ομάδα πραγματοποίησε επίσης αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης (PCR) και western blotting σε πραγματικό χρόνο για να διερευνήσει τα αποτελέσματα της θεραπείας θεοβρωμίνης σε γονίδια και πρωτεΐνες στόχους.
Ευρήματα
Όλα τα δείγματα έδειξαν κορυφές απορρόφησης στα 205 nm και 275 nm. Οι κορυφές της ΤΒ1 ήταν σχετικά χαμηλότερες από αυτές της ΤΒ2. Ο βαθμός πολυμερισμού πολυφαινόλης ήταν χαμηλότερος στα δείγματα TB1, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει τη μειωμένη απορρόφησή της (σε σχέση με το TB2). Η φασματοσκοπία FTIR αποκάλυψε ότι τα δείγματα ήταν πλούσια σε καρβοξυλικές και υδροξυλικές ομάδες.
Οι κορυφές απορρόφησης TB2 ήταν ισχυρότερες από τις κορυφές TB1, πιθανώς λόγω υψηλότερου βαθμού πολυμερισμού φαινόλης κατά τη διάρκεια της (παρατεταμένης) ζύμωσης. Η βιωσιμότητα των κυττάρων δεν επηρεάστηκε με τις αυξανόμενες συγκεντρώσεις ΜΕΤ ή ΤΒ, υποδεικνύοντας τη μη κυτταροτοξικότητά τους.
Οι TB1 και TB2 αύξησαν την περιεκτικότητα σε γλυκογόνο και την πρόσληψη και κατανάλωση γλυκόζης. Ωστόσο, η ΤΒ2 έδειξε ανώτερα αποτελέσματα.
Η κυτταρική συσσώρευση λιπιδίων ανεστάλη κατά τη θεραπεία της θεοβρωμίνης. Η θεοβρωμίνη μείωσε την ολική χοληστερόλη, τα τριγλυκερίδια και τις λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας αλλά αύξησε τις λιποπρωτεΐνες υψηλής πυκνότητας. Τα αποτελέσματα των 150 μg/mL ΤΒ2 ήταν τα ίδια με τα 25 μg/mL ΜΕΤ.
Η θεραπεία με θεοβρωμίνη αύξησε τα επίπεδα υπεροξειδικής δισμουτάσης, τριφωσφορικής αδενοσίνης (ATP) και γλουταθειόνης και μείωσε τη σύνθεση των μιτοχονδριακών ROS. Η ΤΒ2 ήταν πιο ισχυρή στη μείωση του οξειδωτικού στρες από την ΤΒ1.
Ακόμη βελτίωσε την ενζυμική έκφραση για την προώθηση της πρόσληψης και της χρήσης γλυκόζης.
Συμπεράσματα
Μαζί, το TB1 και το TB2 στο μαύρο τσάι ρυθμίζουν την αντίσταση στην ινσουλίνη μέσω της οδού IRS-1/PI3K/Akt, ρυθμίζοντας τα ένζυμα που εμπλέκονται στο μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων.
Επιπλέον, η θεραπεία με θεοβρωμίνη μείωσε το οξειδωτικό στρες, με την ΤΒ2 να είναι πιο ισχυρή από την ΤΒ1. Η ΤΒ2 είχε επίσης πιο ευνοϊκή μείωση των λιπιδίων και υπογλυκαιμική δράση από την ΤΒ1, εύλογα λόγω της αυξημένης ζύμωσης που ενίσχυσε τον βαθμό οξείδωσης και τον πολυμερισμό της πολυφαινόλης.
Είναι απαραίτητες περισσότερες κλινικές δοκιμές για να καθιερωθεί η θεοβρωμίνη ως πιθανή υποψήφια για βελτίωση της αντίστασης στην Ινσουλίνη. Τα αποτελέσματα της έρευνας όμως έδειξαν ξεκάθαρη θετική δράση.
